آزاد باش،آزاده بمیر

مائیم و مِی و مطرب و این کنج خراب

جان و دل و جام و جامه در رهن شراب

فارغ ز امید رحمت و بیم عذاب

آزاد ز خاک و باد و از آتش و آب

اکنون که گُل سعادتت پر بار است

دست تو ز جام می چرا بیکار است

مِی خور که زمانه دشمنی غدار است

دریافتنِ روزِ چنین،دشوار است